Tijdens mijn wereldreis besloot ik halsoverkop een ticket naar India te kopen. Want, waarom niet? Ik was toch in de buurt. Soort van. Vorige week vond ik tijdens het quarantaine-opruimen mijn reisdagboek waar ik dit schrijfsel in vond. Het bracht me weer even terug naar het jaar 2014, toen ik ging soloreizen in India. Min de overweldigende hitte en immense drukte dan.
“Pyamabroeken & ‘Sex, Drugs & Rock ’n Roll…”
Zweetdruppels lopen over mijn lichaam als ik uitgeteld neerplof op het wankele tweepersoonsbed met flinterdun matras, terwijl de antieke ventilator aan het plafond krakend en piepend en met al haar kracht de hete, klamme lucht in beweging probeert te houden. De gaten in de smoezelige lakens en de schimmelplekken aan de muur maken dit niet tot de meest luxueuze hotelkamer waar ik ooit de nacht heb door gebracht. Hotel Palace in Agra is niet bepaald het paleis wat ik in gedachte had toen mijn rickshaw-chauffeur mij met volle overtuiging vertelde dat dit toch echt het beste budgethotel van de stad was. Even droomde ik van marmeren vloeren, porseleinen borden en zilver bestek en een bataljon aan Indiers in witte gewaden die mij op mijn wenken bedienden en mij de ene na de andere ‘banana lassi’ zouden serveren. Toen ik hoorde dat een kamer mij niet meer dan 4 euro per nacht zou kosten had ik al een vaag vermoeden dat dit waarschijnlijk niet helemaal de realiteit zou zijn…
Wel, het enige goede van deze plek was dat ik vanaf het dakterras een glimp kon opvangen van de Taj Mahal, de reden waarom miljoenen toeristen per jaar afreizen naar het ondenkbaar hete en vreselijk stoffige Agra. ’s Avonds, net tegen zonsondergang, zag ik het prachtige Indiase licht weerkaatsen op het marmeren, glanzende exterieur van dit immense bouwwerk, terwijl ik genietend van een piepklein briesje het leven in Agra bekeek vanaf het dak van het hotel. Ik keek neer op balkons en daken en zag het dagelijks leven aan mij voorbij gaan als in een film. Want dat is reizen in India, als in een film. Kinderen speelden cricket op daken, twee kleuters probeerden een felgekleurde vlieger hoog in de lucht in bedwang te houden, een oudere man nam zijn dagelijkse bad in een enorme emmer op zijn balkon en een kleurrijke kring van vrouwen in prachtig gedecoreerde ‘sari’s’ kletsten gezellig bij met een grote pot ‘chai’ tussen hen in. Het leven in India lijkt redelijk relaxed zo, kijkend vanaf een dakterras, ver weg van de totale madness van New Delhi, de stad waar ik een paar uur daarvoor nog doorheen ploeterde.
India is waarschijnlijk het meest fascinerende land wat ik ooit heb bereisd, maar tegelijk ook het meest lastige. En het meest uitdagende. En absoluut het warmste land wat ik ooit heb bezocht. Nu, ik heb besloten dat ik geen mening heb over India. Als iemand mij vraagt hoe ik India ervaar, zeg ik standaard ‘fascinerend’. Of waarschijnlijk zeg ik ‘fascinating’ gezien het feit ik nog geen landgenoot ben tegen gekomen hier. ‘Yes, very fascinating’. Ik heb een aantal keer gedacht dat ik zo snel mogelijk hier weg zou willen, een vliegticket boeken en hoppa, mezelf op het vliegtuig zetten naar veilig en bekend territorium. Verschillende keren dacht ik een diepe liefde te koesteren voor India en haar cultuur. Ook heb ik een goed aantal keer de nodige ogen uit willen steken van starende Indiers. Gewoon zo, met de blote hand. Maar ook heb ik paar keer mensen willen zoenen en knuffelen, mannen, vrouwen en kinderen, omdat ze zo aardig voor me waren. ‘Yes, yes, very fascinating… ‘
“A stint in India will beat the restlessness out of any living creature”, schreef Yann Martel in Life of Pi. Wel, New Delhi heeft alle restlessness uit mij geslagen… Met open mond en tranen in mijn ogen keek ik naar de armoede langs de spoorlijnen terwijl ik verder zuidwaarts reisde, de ondenkbaar krakkemikkige huisjes die geen regenbui doorstaan, de kinderen die in grote hopen afval nog iets hopen te vinden wat enigszins bruikbaar of verkoopbaar is. Er zijn hier zoveel mensen die op de straat leven, onder bruggen slapen. ’s Avonds zie je de kinderen in groepjes over straat lopen, in- en uitademend in plastic zakjes met lijm erin, om zo hun ellende heel even te vergeten. Hoe moet het zijn om een leven te leiden waarin niemand om je geeft of naar je omkijkt?
India heeft mijn hart een heel klein beetje gebroken. En om deze weer een beetje te lijmen besloot ik koers te zetten richting toeristenoord Rishikesh, waar ik mijn ellendige gedachten over thuisloze weeskindjes zwervend over de straten van New Delhi even kon vergeten. Een paar uur later zat ik in de bergen van Rishikesh, een van de meest spirituele plaatsen van India waar menig Westerling naar afreist om ‘zichzelf te vinden’ middels urenlange meditatiesessies en onmogelijke yogaoefeningen. In plaats van straatkindertjes, zag ik nu shirtloze Westerse hippies over de straten zwerven, allemaal ‘enorm Zen’ en helemaal gekleed in de Indiase traditie. Ik besloot dat mijn witte All Stars hier enigszins uit de toon zouden vallen en besloot ook in pyamabroek de straat op te gaan, onder het mom van lekker comfortabel. Eerlijk is eerlijk, ik heb me beide ochtenden ‘verslapen’ dus alle twee mijn geplande yogalessen gemist en in plaats van mezelf te vinden zit ik nu achter een computer in een internet cafe met een flesje Coca Cola naast me. Ook lees ik geen ingewikkelde introductie op Tibetaans boeddhisme maar lekker over sex, drugs & rock ’n roll. Voor nu is The Wolf of Wallstreet heel even mijn Dalai Lama.
PRAKTISCHE INFO
ONZE REISTIJD: Juli 2014
ONZE VLIEGTICKET: Retour Amsterdam – Reykjavik
ONZE REIS: Sabrina was in het naastgelegen Nepal en besloot spontaan om naar verder te reizen naar India. Ze boekte een vliegticket van Kathmandu naar New Delhi met Indigo. Een ticket kost zo een 70 euro.
ONZE ACCOMMODATIE: Accommodatie in India is spotgoedkoop. Voor elk budget vind je er overnachtingsplekken. Zo zit je in Agra al voor zo’n 5 euro per nacht in een hostel, of voor nog geen 40 euro per kamer in een boutique hotel.
ONZE FOTOGEAR: Nikon D300 + Nikon 50mm lens.
FOTOGRAFIETIPS:
Portretten maken op straat
Mensen fotograferen op straat. In India lopen zoveel prachtige gezichten rond dat je iedereen wel vast wil liggen. Gelukkig vinden Indiers het over het algemeen hartstikke leuk om voor je op de foto te gaan. Gegarandeerd dat ze ook graag een foto van jou willen maken. Vaak met kind op schoot en de hele familie vrolijk lachend er naast! Ik vind het altijd erg fijn als ik niet teveel opval als ik mensen op straat fotografeer. Mijn 24-70mm lens, die ik het vaakste gebruik op reis, is niet de kleinste lens, waardoor deze dus best opvalt. In zo een geval gebruik ik graag mijn Nikon 50mm F/1.8 objectief. Door zijn kleine formaat is dit een heerlijke lens als je “undercover” wil fotograferen. Maar dat is niet het enige voordeel van dit lensje. In mijn ogen is het een onmisbaar objectief, voor iedere soort fotograaf. Waarom? Nou, hierom!
Lichtsterk
De 50mm lens heeft weinig licht nodig. Vanwege het diafragma van F1.8 kan je zelfs bij weinig licht goed uit de voeten. Dit is niet alleen handig bij het fotograferen, maar ook bij video kan je sfeervolle beelden maken, zonder extra lamplicht te gebruiken. Vooral de lichtsterkte en kwaliteit van het glas maken het een goede aanvulling op een lens met een wat grotere beeldhoek.
Scherpte en scherptediepte
Prime lenzen (dus lenzen met een vast brandpuntafstand, waarmee je dus niet kunt zoomen) onderscheiden zich van zoomlenzen door o.a. de kwaliteit van hun glas. Dit is vooral terug te zien in de scherpte. Scherp is bij deze lenzen ook écht scherp. Bovendien ziet alles wat onscherp is er ook mooi zacht uit. Dat effect noem je scherptediepte. De 50mm F/1.8 maakt dus alles een beetje mooier, of het nu scherp of onscherp is.
Prijs
Over het algemeen geldt voor lenzen; hoe duurder, hoe beter je lens zal presteren. Dat geldt echter niet voor deze lens! Het is een van de meest betaalbare lenzen die je kunt vinden. Prijzen van de verschillende merken variëren tussen de €100,- en €200,-. Perfecte prijs-kwaliteit verhouding dus.
Veelzijdig
Portretfotografie, straatfotografie, macrofotografie; het kan allemaal met deze 50mm. Het bereik ligt precies tussen groothoek en tele, waardoor het voor allerlei doeleinden gebruikt kan worden.
Wij maakten nog veel meer uitdagende reizen! Hier lees je alles over toen wij vulkanen beklommen in Guatemala.
